De knoop

‘Ik heb een knoop in mijn maag’, zeg ik tegen Serge. Al een tijdje. Serge heeft ‘m ook. De soepele voortgang na de bouwstop is helaas uitgebleven door nieuwe uitdagingen. Tergend traag werd en wordt er gewerkt aan de huizen en het zwembadhuis. Gaat het nog wel gebeuren dit jaar?

Vooruit met je donder

Steeds proberen we in alle positiviteit en met de schouders eronder stappen te maken. Maar het gaat moeizaam, héél moeizaam. Eerst zijn er iedere dag te weinig bouwvakkers op de bouw. Dan komen leveranciers niet opdagen. De benodigde bouwmaterialen voor ons project betalen we inmiddels zelf. Er is geen goed overzicht wat er nog moet gebeuren en in welke volgorde. We blijven trekken, duwen, vragen, aardig, boos, verdrietig. Niets lijkt een volle bouwplaats met veel voortgang te creëren na vele beloftes. Voor ons wordt de situatie steeds moeilijker. Het moet af, we moeten open! Elke vertraging kost ons geld.

What to do?

Dus ja, die knoop geeft aan dat we ons terecht zorgen maken. Het gaat niet goed! De knoop hadden we ook bij de bouwstop en bij het vergunningentraject. We weten ook: het komt een keer goed. Maar je kunt dit niet negeren. Daar moeten we wat mee. Afwachten en hopen dat het vanzelf goedkomt, gaat in dit geval niet lukken en ligt ook niet in onze aard. Daar hebben we geen vertrouwen in. Wat kunnen we doen?

Last call

We gaan om tafel zitten met de aannemer en na een lang en pittig gesprek spreken we het volgende af. Zij zorgen voor genoeg werklui. Eén team voor het zwembadhuis en één team voor het afmaken van de huizen. Wij nemen de planning over, wij betalen de materialen en wij bepalen de volgorde van werkzaamheden. Want heel eerlijk: de puinhoop voor ons is al groot. Het kost wéér meer tijd en wéér extra geld.

Na het gesprek ondernemen we gelijk actie. We hadden zelf al een werklijst gemaakt met prioriteiten en kopen vervolgens de benodigde materialen, zodat alles in huis is voor de bouwvakkers om verder te werken. Daar krijgen we de nodige uitdagingen, want er is niet vooruit gepland. Niet alle materialen zijn direct leverbaar. Zo goed als het kan, proberen we verschillende winkels en leveranciers om de materialen toch te krijgen.

The floor is yours

Vooral de afwerking van de vloer binnen baart ons zorgen. En dat is nu juist prioriteit nummer 1. We wilden een simpele gepolijste betonvloer. Maar omdat er zoveel tijd tussen de eerste laag beton en de vloerafwerking zat, werd het een ingewikkelde oplossing met verschillende lagen en materialen. De laatste lagen bestaan uit een egaliseer toplaag met nog 2 keer een vernislaag. Tijdrovend en een experiment. Het blijkt namelijk dat dit de eerste keer is dat ze de vloer zo doen.

De eerste toplaag ziet eruit als een soort noppenfolie. De engineer, die veel ervaring met deze vloeren heeft, moet worden ingezet. Het idee is dat je het weg kunt schuren. Dat moet heel snel en eigenlijk alleen de ruwe randjes anders is de laag keihard geworden. De mannen schuren, schuren en schuren nog eens. Dagenlang.

Het is niet te doen en het resultaat wordt er niet beter op. Dan komt er een grote schuurmachine. Maar ook dat geeft niet het gewenste effect. Dan is het advies dat er nog een hele dunne toplaag nodig is voor een beter resultaat. De noppenfolie is nu weg, maar daarvoor in de plaats komen hele kleine luchtbelletjes waardoor kleine gaatjes ontstaan.

Inmiddels zijn we 3 weken verder en de vloeren zijn niet af en niet mooi. Je wordt er moedeloos van. Uiteindelijk nemen wij de beslissing om dan maar voor de dunne toplaag te gaan met kleine gaatjes. Niemand heeft een lumineus idee. We moeten door. Niet nog meer vertraging. De vloer moet af, want dan kan de rest van de afwerking binnen pas gedaan worden. Zoals keukens en badkamers. De mannen die de keukens installeren, wachten al weken om aan de slag te gaan.

En doorrr

Nu eenmaal de beslissing genomen is, komt er schot in de zaak. En bij de laatste vloeren wordt het resultaat steeds beter. Alle vloeren hebben inmiddels de toplaag. De komende dagen gaat de vernislaag er nog op bij de laatste vloeren.

Kijkje in de keuken

Joost en Rudi konden eindelijk aan de slag met de eerste keuken. Serge, Michiel en Ronald hielpen met keukenkasten in elkaar zetten en wat sjouwwerk hier en daar. Dat gaat voorspoedig en wordt supermooi.

Afgelopen week liepen er ineens 12 man rond op de bouw. Kan dat elke dag zo?

Het zijn spannende en hectische weken de komende tijd. Die knoop blijft er nog wel voorlopig. Maar we doen er alles aan om meters te maken. En dan kijken hoe ver we komen. Dat is voor nu het hoogst haalbare.