Nee, dit is geen initiatief met activiteiten om mensen in Portugal meer te laten bewegen of sporten. Na 6 weken kwam er daadwerkelijk enige beweging in de bouwstop ellende. Was dit de ommekeer, de weg uit de kafkaiaanse toestanden en uit de onterechte bouwstop?
Begin dit jaar las ik een column van Japke-d Bouma over het leed dat (ver)bouwen heet. Het was een feest van herkenning. De kelder of kruipruimte onder water, ruzie met de buren, een planning die nooit gehaald wordt. Zo wil ik net als één van de lezers zelf soms ook in de foetushouding op bed liggen met de dekens over mijn hoofd. Hopen dat de ellende vanzelf voorbijgaat. Maar goed, dat doe je niet, want je hoopt dat het volgende bezoekje aan de gemeente wél helpt. Dus doe je wat je kunt om weer een beetje perspectief te krijgen.
6 weken na de bouwstop
Er is actie in de tent. Na meerdere dringende e-mails van onze advocaat naar politie en gemeente, verzoeken, bezoeken én een afspraak met de politiechef komt er ein-de-lijk een topograaf controleren of we gelijk hebben. En nog dezelfde week ook. Wat een snelheid 😉
Topografische verrassing
Woensdagochtend staan we samen met onze advocaat te wachten op de topograaf. En wie komt daar tot onze verrassing aanrijden? Eén van de topografen die al eerder bij ons is geweest om de punten van het zwembadhuis op te meten. Dat gaat interessant worden als ze nu met andere resultaten komt 😛 De advocaat blijkt de topograaf ook al 20 jaar te kennen. Kleine wereld is het hier, iedereen kent elkaar. Dat maakt het communiceren allemaal wat makkelijker. Niet sneller overigens 😉 Als dan de engineer van de politie samen met 2 politiemannen arriveert, kan de meting beginnen.
Ze pakken het gelukkig goed aan. Ze meten zowel het plot van de buren als ons plot en alle referentiepunten eromheen. Het wordt een grondige meting van ruim 3 uur, waarbij onze advocaat, de engineer en de politie net als wij de hele tijd erbij blijven en wachten tot het klaar is.
Snel doorpakken?
De advocaat probeert ondertussen bij de topograaf aan te dringen op snelle oplevering van haar metingen. Binnen een week zou dat wel lukken. Daar is de topograaf zelf wel heel erg tevreden over, die snelheid. Eerst zien dan geloven.
De engineer van de politie begrijpt onze situatie en belooft zo snel mogelijk actie te ondernemen. Dat hebben we vaker gehoord. Hij vertelt ook dat hij bij de melding 6 weken geleden al had voorgesteld om direct een topograaf te sturen, omdat het de enige juiste methode is. Maar hij werd overruled door iemand boven hem en nu staan we 6 weken later hier dan toch. Lekker dan! Kwestie van dikke pech, incompetentie, totale onverschilligheid of zelfoverschatting van een manager? Take your pick!
7 weken na de bouwstop
Iets meer dan een week later zijn de resultaten van de topograaf bij de politie. De engineer controleert het nog en stuurt het dan een paar dagen later door naar de gemeente. Want daar moeten ze natuurlijk beslissen. Dat doet de politie niet. In die week brengen we ons gebruikelijke bezoek aan de gemeente. Het dossier is nu inderdaad bij de gemeente, maar er is nog niets mee gedaan. We benadrukken wederom de urgente situatie en dat ons beloofd is om snel te handelen. Dan verdwijnt onze amigo van de frontdesk weer naar de godenzonen, die eigenlijk bijna allemaal dochters zijn, op de eerste etage. Hij komt terug met de gebruikelijke belofte dat er echt snel iemand naar gaat kijken. Meer kunnen we op dit moment niet. Toch weer een teleurstelling, ook al was dit wel de verwachting.
8 weken na de bouwstop
We gaan weer eens naar de gemeente. We maken grapjes met onze vriend dat we elkaar gemist hebben. Maar daarna willen we echt weleens weten wat de status is. De vereadore, de wethouder, heeft 2 blikken op de resultaten geworpen en aangegeven dat die technische resultaten haar niets zeggen. Dus moet een engineer of architect van de gemeente het gaan analyseren. Dat leek ons vrij logisch en wij dachten dat de engineer van de politie dat al had gedaan of in ieder geval iemand van de gemeente. Schijnbaar heeft niemand van tevoren bedacht hoe dat zou gaan. Klassiek Portugees 🙂 Maar goed, het was nu duidelijk en ‘iemand’ ging ermee aan de slag.
9 weken na de bouwstop
Daar zijn we weer, roepen we naar onze vriend bij de frontdesk. Hij is altijd heel vriendelijk en doet wat hij kan voor ons. Kent ons dossier inmiddels ook van binnen en buiten. Dat is fijn! Probleem is alleen dat hij geen enkele invloed of beslissingsbevoegdheid heeft. Hij kan dus alleen maar dingen nakijken en navragen. Deze week blijkt dat er nog steeds geen architect is toegewezen om de analyse te doen. Daar zakt je broek toch vanaf? Iedereen belooft steeds ‘snel’ van alles te doen. Maar puntje bij paaltje gebeurt er helemaal niets en blijft het ergens op een stapel liggen. Zojuist heeft het hoofd van de afdeling echt een architect toegewezen. Echt! En deze architect is altijd heel snel. Zo dan, boffen wij even 😉
10 weken na de bouwstop
Een nieuwe week met een nieuw bezoek aan de cãmara. Nog niets officieels, maar de analyse van ons project is wel gedaan. Ze analyseren nu het project van de buren. De komende dagen moet het dus écht duidelijk zijn.
Het is sowieso een hele belangrijke week, want het lukte onze advocaat zomaar om een afspraak met de Vereador, te krijgen. Wij hopen tijdens dat gesprek te horen dat de bouwstop eraf kan. Bij het woord ‘Vereadore’, zit overigens steeds de carnavalskraker ‘De Toreador’ in mijn hoofd:
Senorita, dit is ’t momentooo.
Hopelijk zit het liedje bij jou nu ook in je hoofd, want ik kom er níet meer vanaf 😛 Ik denk dan steeds: ‘Jaja, senorita, dit is ’t momento om te beslissen over de bouwstop!
Op woensdag bereiden we het gesprek met de advocaat voor. En op donderdag is het dan zover.
En wat er toen gebeurde geloof je nooit
Nee, echt niet! We hadden afgesproken dat Serge ons verhaal zou vertellen. Het project een gezicht geven. Het hele verloop van onze investering in deze mooie regio, alle vertragingen en fouten benoemen om vervolgens bij de bouwstop uit te komen. En dan kon de advocaat het verder overnemen. Maar na een paar zinnen werd Serge al afgekapt door de wethouder en ging ze direct door naar de bouwstop. We hadden met haar afgesproken dat we Engels zouden spreken, maar dat werd als snel weer Portugees tegen de advocaat. En toen werd het chaos. Wij kregen niet alles mee en konden daarom niet goed onze inbreng geven. Het liep uit de hand en zo zaten we er een beetje bij te kijken welke kant het opging.
Volgens de resultaten die de wethouder nu had zitten zowel wij als de buren fout. Hûh? Dat is toch onmogelijk? Allebei fout! Ze liet één of ander oud kaartje van het Cadastro zien waaruit dat zou blijken. Dat een stuk land van onze grond niet onze grond zou zijn. Dit was wel het laatste waar wij rekening mee hadden gehouden. Wij geven aan dat we een goedgekeurd plan van de gemeente hebben en ook nog voor de koop een topografische meting hebben laten uitvoeren om zeker te weten wat we kopen. Deze meting is precies zo officieel geregistreerd met de juiste m2 bij Finanças en het Registro. Deze landmeting is de basis geweest voor alle goedgekeurde plannen. Het Cadastro is nooit bijgewerkt. Blijkbaar was dat in 2018 niet nodig. En is onze registratie bij het Registro het enige rechtsgeldige document.
Vervolgens gaf de wethouder aan dat ze nog niet alle informatie had om een beslissing te nemen. Want de analyse van de buren was nog niet gereed. De advocaat vroeg wanneer dan wel en wat dat dan was. Blijkbaar had ze nog aanvullende informatie van de topograaf nodig. Wat? Dat is allemaal al lang verstuurd. We kregen sterk de indruk dat er hier enorm gejokt werd.
Maar de strekking was duidelijk: ze gaan voor alle partijen zijn fout. Vegen ze zo mooi hun eigen straatje schoon. Dat komt ze natuurlijk perfect uit. De wethouder beloofde ook weer heel snel met een beslissing te komen en nog allerlei andere vage beloftes. Wij zaten er inmiddels verslagen bij. Wat een nachtmerrie is dit aan het worden.
Inmiddels is het week 11 na de bouwstop en is er nog geen beslissing. Ik rond dit blog daarom maar af, want ik heb werkelijk geen idee hoeveel weken er nog volgen. Straks wordt het een heel boekwerk 😉 We houden de moed erin en strijden door!
