Het oordeel

Na weken van onzekerheid en het bizarre gesprek met de Vereadore ontvingen we na 12 weken bouwstop op maandag een aangetekende brief van de gemeente met het oordeel. Ben je er klaar voor? Ga er maar even bij zitten!

Als lezers van je blog aangeven dat ze je nieuwe blogs bijna niet meer durven te openen dan moet er iets gebeuren. Want we willen juist dat je onze blogs met plezier leest en niet met angst en beven. Helaas hebben we zelf totaal geen controle over een plottwist, een reddende engel of iets om het verhaal om te buigen van een thriller naar een zoetsappige roman met happy end. Daarom vragen we je dit nog even te slikken. Dat moesten wij namelijk ook!

Cadastro disastro

Dat kleine stemmetje in ons hoofd dat een paar keer zei: ‘Het zal toch niet dat ze het verhaal van het verschil met het cadastro écht gaan gebruiken. Dat houdt juridisch geen stand. En toch is dat precies wat er gebeurde…

In de brief geeft de gemeente het statement dat ze na analyse van alle gegevens constateren dat ons plan niet overeenkomt met de grenzen van het cadastro. Ja, ons plan is goedgekeurd, onze grond is officieel geregistreerd bij het Registro met precies dezelfde landmeting van het goedgekeurde plan. Hét rechtsgeldige document van de registratie van je land.

Zowel bij de koop als bij de bouwvergunning heeft het cadastro nooit enige rol gespeeld. Het cadastro is niet aangepast. Dat was ook helemaal niet verplicht en werd nooit gedaan. Nu neemt de gemeente het cadastro wél als uitgangspunt voor het beoordelen van de landsgrenzen. Want daarmee komen zij zelf uit de problemen.

Gelijk hebben en niet krijgen

Het is volledig duidelijk dat de plannen van de buren en van ons niet met elkaar matchen. Daar is een grove fout gemaakt bij de gemeente en dit is dé uitweg. Ze hebben een stok om mee te slaan en ze doen het gewoon.

Waar onze advocaat een paar weken terug nog zei: ‘Vergeet het verhaal van het cadastro. Dat is niet rechtsgeldig. Dat speelt geen rol.’ Na het lezen van de brief van de gemeente kwam een volledige draai de andere kant op. Je moet toegeven, want je gaat het toch nooit winnen van de gemeente. Hûh? Maar wat is er gebeurd met ‘We gaan strijden, het cadastro speelt geen rol? Wat hebben we de afgelopen 3 maanden dan gedaan?’

Serge sprak de volgende dag met het hoofd van juridische zaken van de cãmara. Hij zei letterlijk: ‘Het cadastro heeft geen enkele juridische waarde. Het is van oudsher een database waar bij benadering landsgrenzen van agrarische kavels worden aangegeven. Jullie hebben gelijk en als je een rechtszaak begint dan ga je dat winnen. Maar je hebt geen tijd. If you win, you loose. You don’t have the time!

Elke week dat de bouwstop langer duurt, kost ons klauwen met geld. Een rechtszaak duurt jaren hier. De gemeente heeft tijd en geld en rookt ons zo volledig uit. Crushed by the system! We hebben ze ook nog nodig voor de woonvergunning en verhuurvergunning. Dus je moet van goede huize komen en heel veel tijd en geld hebben om een strijd van jaren aan te gaan.

They got the power

Er is geen andere optie dan ons verlies nemen. We kunnen je vertellen dat het heul, heul, heul erg slecht voelt. Dit staaltje machtsmisbruik en onrecht is ongekend. Het ergste is nog dat op deze manier nooit iets veranderd aan de machtspositie van dit soort instanties. Dus kunnen ze doen wat ze willen. Natuurlijk weet je dat je in Zuid-Europa wel het één en ander kunt verwachten. Maar als je alles volgens het boekje doet en je zo behandeld wordt dan voelt het heel onrechtvaardig.

Het aller slechtste scenario komt uit, terwijl we gelijk hebben. Wij moeten opschuiven met ons zwembadhuis tot aan de grenzen van het cadastro, ook al is dat stukje grond volgens het registro óns land.

Hoe nu verder?

Hoe we nu precies echt uit de bouwstop komen is nog niet duidelijk. De brief van de gemeente was één vage kolos met moeilijke, ambtelijke taal zonder duidelijke instructies hoe we uit deze impasse komen. We hebben niet eens informatie over wat precies de landsgrenzen zijn bij het cadastro. Onze juridische vriend bij de gemeente stemt het af met het opperhoofd van de architecten.

Daarna duurt het nog 2 weken voordat we een nieuwe afspraak met de juridische man hebben. Eindelijk komen er concrete afspraken. De architect moet een aanpassing van de plattegrond maken waarop het zwembadhuis is opgeschoven. Zodra we dit aangepaste plan indienen, geven we onze vriend een belletje. De juridische man gaat er dan persoonlijk voor zorgen dat het met spoed opgepakt wordt om de embargo op te heffen. Dat is intern nu zo afgestemd. Ook de nog openstaande zaken worden met spoed behandeld. We gaan het zien, maar we zijn er nog niet! Qua timing hebben we wel weer lekker pech, want onze architect ligt in het ziekenhuis. Dus als de donder gaan we op zoek naar een Portugese architect die het met bloedspoed kan overnemen.

Vooruitkijken is de beste remedie

Ook al is dit een hele bittere pil, we willen nu vooral vooruitkijken. Doen wat de gemeente beveelt, is de enige uitweg uit de bouwstop. Dus doen we dat. Met pijn in ons hart en buik, maar met de blik gericht op de toekomst. Op naar de positiviteit, naar het plezier in het project, naar resultaat, voortgang, mooie nieuwe mijlpalen. Want Celebra a Vida gaat een f#cking succes worden!!