Van bouwstop naar bouwcrisis?

We hebben wat lichtpuntjes nodig, want we zitten met onze bouwstop muurvast in de bureaucratie. De gemeente wijst naar de politie en de politie wijst naar de gemeente. Waar we nog héél héél even het idee hadden dat de gemeente en politie de urgentie begrepen en snel actie wilden ondernemen, is die hoop na 4 weken(!) vervlogen. Hoe komen we hier uit? Wat is de weg naar boven de berg op?

De week na het inleveren van onze brief met de verklaring van de topograaf werd een bezoek aan de gemeente ons dagprogramma. Niemand kon of wilde ons iets vertellen. Na een paar dagen kregen we bij de frontdesk te horen dat het proces nu bij de politie lag. Want zij hebben de bouwstop gegeven en alleen zij kunnen het opheffen. We waren verbaasd, want alleen de gemeente kan hier toch een beslissing over nemen? Aan de andere kant klonk het wel weer aannemelijk. Daar begon het kastje-muur verhaal.

Kastje

Bij de politie aangekomen, werden we eerst terechtgewezen dat we zo slecht Portugees spreken. Nu spreken we het een beetje en proberen dat ook te doen. Maar echt complexe zaken zoals dit? Dat lukt niet! Ze begrepen zelf al niet eens in het Portugees waarom ze de bouwstop precies hadden opgelegd. Bouwen op publieke grond of gebruiken van publieke grond? Dat moest eerst uitgebreid geanalyseerd worden. Laat staan dat wij het dan snappen.

Na deze vriendelijke opstelling probeerden we toch zo goed als zo kwaad het kon erachter te komen wat nu de acties zijn. Maar je raadt het al: de politie stuurt ons terug naar de gemeente. Zij voeren alleen uit. Bij de gemeente beslissen ze. Wij geven half in Portugees en Engels aan dat wij juist zijn doorverwezen naar de politie. Nee, dat kan niet. Jawel, zeggen we. Nee, zeggen zij. Het wordt een welles-nietes verhaal van 5 minuten, waar we geen steek vooruitkomen.

Muur

Gefrustreerd lopen we terug naar de gemeente en geven we bij de frontdesk aan dat we van het kastje naar de muur gestuurd worden. We zijn het zat en willen nu écht iemand spreken die ons kan helpen. Dat lukt natuurlijk niet. Maar de contactpersoon kan ons wel vertellen dat de architect van de gemeente een gesprek heeft met de Vereadore (wethouder) om de zaak te versnellen. Dat is in ieder geval iets. Maar we weten nog steeds niet wie nu wat waar en hoe beslist. We krijgen het advies om een afspraak te maken met de Vereadore. Er is hoop.

Nieuwe amigo?

Onze vriend bij de receptie gaat naar de eerste verdieping van het gemeentehuis richting secretaresse van de Vereadore. Daar waar wij nooit toegang hebben. Een afspraak maken is niet mogelijk. Maar als we ons nummer achterlaten worden we gebeld door de secretaresse voor een afspraak. Morgen als er nog een afspraak uitvalt, of anders de week erna. We wachten af. We krijgen geen telefoontje. Als we dat een week later aangeven bij de receptie is het: ‘Sorry, maar je moet gewoon wachten totdat je gebeld wordt’. Hoezo kun je niet in de agenda kijken en iets inplannen? Kan niet! We vinden op de website van de gemeente nog een e-mailadres waarmee je een afspraak zou moeten kunnen maken. Dus proberen we dat ook. Tot op de dag van vandaag geen telefoontje of e-mail terug gekregen.

Van vrienden kregen we nog een tip om te vragen naar een ander contactpersoon binnen de gemeente. In de ochtend heeft hij afspraken buiten de deur. Maar als we ’s middags nog eens langsgaan, wil hij ons 15 minuten later ontvangen. Op de eerste etage! Het is een wonder! Het is het hoofd van de juridische afdeling van de gemeente en schijnbaar ontvangt hij vaker simpele burgers zoals wij om hun problemen, tips of ideeën aan te horen.

We zijn blij dat hij ons verhaal wil aanhoren, want verder komen we met niemand in contact die ook maar iets kan beslissen of bespreken. Hij geeft na ons verhaal ook al vrij snel aan dat wij nooit een embargo (bouwstop) hadden mogen krijgen. Dat is een extreem strenge maatregel die eigenlijk alleen wordt ingezet bij illegale bouw zonder vergunning of andere hele duidelijke bouwmisdrijven. En ook dat de politie nooit met blote oog had kunnen constateren of we wel of niet op de juiste plek aan het bouwen zijn.

Wij worden iets hoopvoller. Hij legt ook uit hoe het proces werkt. De politie voert uit, maar de analyse en beslissing ligt bij de gemeente. Zo’n bouwstop kan alleen door de burgemeester of wethouder opgeheven worden. Dat geeft wel aan hoe diep we in de ellende zitten. Hij belooft niets, maar hij gaat kijken wat hij voor ons kan doen. We zijn op maandag bij hem. Diezelfde week gaat niet lukken, want het is een korte week. Op dinsdag is de gemeente namelijk dicht vanwege carnaval. Tja, dan heb je nog maar 4 dagen in de week over 😛 Als we op maandag de week erop niets gehoord hebben, mogen we bellen of appen.

Een beslissing

Een paar dagen later checken we bij de frontdesk van de gemeente weer of er al nieuws is. Want: urgent weet je wel. De bouwstop kregen we 5 dagen na de klacht. Maar nu is het ineens niet urgent meer. Wij geven nogmaals het gevaar aan van de afgegraven grond. En dan blijkt dat er zowaar activiteit is geweest op ons dossier. De Vereadore heeft een interne notitie gemaakt, dat wij dan wel bewijs hebben geleverd, maarja dat is ons bewijs. Dus dat moet gecontroleerd worden door een onafhankelijke topograaf. Wat wij dus al gelijk op dag 1 hadden geopperd, maar waar niet naar werd geluisterd.

Maar nu komt de verrassing: de politie moet dat doen. Daar ligt het proces. Daar kan de gemeente niets aan doen. Je kunt het beste bij de politie gaan vragen, want het dossier ligt nu weer daar. Serge trekt de aardige man van de frontdesk nog net niet over de balie heen. Dus nu is er een beslissing genomen en worden we weer doorverwezen? Wat is dit voor systeem?

We doen nog een poging bij de politie. Maar door de taalbarrière komen we niets verder. De ‘beslissers’ bij de politie blijven achter gesloten deuren en krijgen we niet te spreken. De politieman mag in het half Portugees en Engels uitleggen dat we moeten wachten. Waarop, op wie, wanneer? We komen er niet doorheen.

Slechte film of telenovela

De volgende dag gaat onze advocaat naar de gemeente om ons dossier op te vragen én het dossier van het project van de buren. Maar nee, ze krijgt het dossier van de buren niet mee. Was te verwachten. Maar ook ons dossier niet. Dat is gek! Samen met de advocaat gaan we ’s middags naar de politie om meer informatie te krijgen. De advocaat is zo wel een hele dure vertaler, maar goed het moet maar.

Ja, het dossier is nu bij de politie. Alleen kunnen ze nu niets doen, want de politiechef die de orders geeft, is op vakantie. We moeten maar wachten tot ze weer terug is. Echt waar, geen grap. Dat betekent dat alle zaken blijven liggen. Was ze maar eind januari op vakantie gegaan toen ze de bouwstop in mum van tijd oplegden.

Als de advocaat vervolgens vraagt wat de bedoeling is, zijn we echt in een héle slechte film beland. Ze gaan politiemensen sturen naar onze grond om het op te meten. Ik vraag of ik het goed heb verstaan. Ze gaan toch wel een topograaf inhuren? Nee, ze hebben geen topograaf in dienst, dus gaan ze politiemensen de boel laten opmeten!!! Ik ontplof nog net niet en zeg dat dat toch helemaal niet kan. Zij kunnen die metingen helemaal niet doen, ze hebben de apparatuur en de kennis er niet voor. Ze kunnen de technische tekeningen helemaal niet inzien, laat staan coördinaten of een referentiepunt. Maar de advocaat geeft aan dat ik vriendelijk en rustig moet blijven. Anders helpen ze ons helemaal niet meer. Nu ben ik best een rustig en vriendelijk persoon, maar ik trok het even niet meer. Serge bleef verbazend rustig. Eigenlijk compleet in shock. Wie haalt ons uit deze slechte film? Eenmaal buiten gaf de advocaat aan ook in shock te zijn. Dit verzin je niet. Zelfs niet als plottwist in een hele slechte Portugese telenovela.

Lichtpuntje

De volgende dag stuurde de advocaat een goede e-mail naar de politie met het verzoek de datum en tijd van deze bijzondere controle op ons land met ons te communiceren. En dat we er vanuit gaan dat de controle door een onafhankelijke topograaf gedaan wordt. Ondertussen brachten wij weer ons dagelijks bezoekje aan de gemeente. Daar vroegen we aan de frontdesk welke opdracht de Vereadore nu precies gegeven had. Godzijdank stond daar de nadrukkelijke opdracht om ons bewijs te laten controleren door een onafhankelijk topograaf. Geen politiemensen met een meetlint van de bouwmarkt. We zagen ze al staan.

Het was vrijdagmiddag. Opgelucht en met een glimlach op ons gezicht fietsen we naar huis. We waren gewoon blij dat de politie normaal hun werk en op de juiste wijze de ‘order’ van de Vereadore ging uitvoeren na weken van onduidelijkheid en wachten. Ach, je bent op een gegeven moment blij met de kleinste dingen. Er was weer een lichtpuntje. Nu moet het nog gaan gebeuren. Voorlopig heeft de politie geen enkele haast en hebben we nog niets gehoord.

Mais para a próxima