Eind juni konden we dan eindelijk alle documenten voor de bouwvergunning indienen bij de Camãra. Alles lag al maanden klaar, volgens João onze architect. Het was alleen nog wachten op die laatste documenten en dan huppakee ermee naar de gemeente. Dat kan alleen maar soepel gaan toch?
De laatste documenten voor de Comunicaçao Prévia lieten wat langer op zich wachten dan gehoopt. Maar dat maakt niet uit, we kunnen weer een stap vooruit. Het boekwerk aan documenten hadden we al meerdere malen doorgenomen met de architect. Dat begon vorig jaar al, deden we begin dit jaar een keertje over en de laatste weken voor het indienen weer.
If you have it all
“Hebben we nu alle documenten?” vroegen we weer? “Het ligt allemaal klaar!” kregen we als antwoord. Alleen nog de ontbrekende documenten uit Lissabon toevoegen en dan kunnen we naar de gemeente. Omdat we inmiddels wat ervaring hebben met het indienen van documenten drongen we een maand en nog eens 2 weken van tevoren toch aan om alles nogmaals goed te checken.
Toen bleek natuurlijk dat er wat documenten een update nodig hadden, omdat ze niet meer geldig waren door het lange wachten. Geen probleem, we hebben tijd genoeg. Nog eens de vraag: “Hebben we nu echt alles?” Want anders is NU het moment om dat te regelen. Nee, alles is er!
Check, check, dubbelcheck
Op woensdag 30 juni werd ingepland om de documenten in te dienen bij de gemeente. Maandag 28 juni deed de architect voor de zekerheid nog een laatste check met de engineer. Maar goed, we hadden alles toch? We hielden de lijnen maar even open op maandag en dinsdag. Het telefoontje kwam inderdaad.
“We hebben toch niet alles!!” We hebben nog iemand nodig die de fiscalização da obra doet. Iemand die namens ons controleert of de aannemer doet wat we hebben afgesproken. Dat is verplicht. We hebben dat destijds ook besproken, maar schijnbaar is niemand definitief benoemd. Zucht! De architect was volledig in de stress.
Samen met de aannemer wisten we gelukkig heel snel te schakelen met een engineer die dit deel kan doen. Op dinsdag werden de ontbrekende stukken aangeleverd bij de architect. Toen bleek er toch ook nog een update te ontbreken van de Diretor de Obra. Echt, serieus? En die persoon was op vakantie in Zweden. Met ons geluk was dit natuurlijk wel te verwachten. Je had alle documenten natuurlijk een paar weken eerder kunnen checken, maar dat is wel heel erg vooruit plannen.
And…submit!
Uiteindelijk werd dit op dinsdagavond nog opgelost. En stond niets ons meer in de weg om de documenten op woensdagochtend digitaal in te dienen. Om 10.00 uur kregen we bericht dat het was gelukt. Halleluja!!!
De volgende stap is dat je dan naar de Camãra gaat met een getekend formulier. Daar gaan ze dan controleren of alle digitale bestanden zijn ingediend. Serge ging mee met de architect. Want tijdens deze afspraak konden we ook direct bespreken hoe we nu omgaan met die voorlopige documenten van Finanças.
Het begon al goed! Serge mocht niet mee naar binnen. Coronamaatregelen. Alleen de architect mocht naar binnen. And now…we wait! Na 1,5 uur kwam de architect eindelijk naar buiten. Het was nu écht ingediend!
De Hoera-stemming bleef die dag toch een beetje uit. Ja, de documenten waren ingediend. Maar niemand kon wat zeggen over de documenten van Finanças. En of we toestemming krijgen om na 20 werkdagen te starten met de bouw. Er moet eerst een nieuwe projectcoördinator toegewezen worden aan ons project. Daar kunnen we volgende week over bellen.
Een weekje later
We hebben 2 projectcoördinatoren. Eén voor plot 1 en 2 en een andere voor plot 3 en 4. Laten we hopen dat ze ook met elkaar communiceren 😉 Ze gaan zich verdiepen in de hele aanvraag en komen dan bij ons terug over het vervolg. Fingers crossed!
Soepel? Allesbehalve dat! Maar zoals Ramses Shaffy al zong: “We zullen doorgaan. Als niemand meer verwacht. Dat we weer doorgaan. In een sprakeloze nacht.”
We zijn weer een stapje verder bij ons doel. Volgende keer hebben we meer ‘Ik-vertrek’ verhalen in petto. Dus stay tuned 😊
Ook leuk om te lezen
